منبع تغذیه کامپیوتر تسکو مدل TP 570W
منبع تغذیه (پاور) وظیفه ی برق رسانی به قطعات رایانه را بر عهده دارد. پاوری که در اینجا مشاهده می کنید «TP 570W» نام دارد و محصولی از شرکت تسکو است. این دستگاه توان خروجی 230 وات دارد.
برای آن که مطمئن شوید یک پاور برای کامپیوتر شما مناسب است یا خیر، ساده ترین شیوه جمع بستن میزان مصرف انرژی قطعات مهم مانند: کارت گرافیک، هارددیسک، رم و پردازنده و احتساب 50 وات بیشتر روی مجموع آن ها است.
فرم فاکتور این محصول شرکت تسکو ATX12V است. نوع طراحی این پاور غیر ماژولار بوده و برای کامپیوترهای غیر حرفه ای گزینه ای مناسب است.
محدوده ولتاژ ورودی برای پاور تسکو مدل TP 570W برابر با 180 تا 245 ولت با میزان جریان ورودی 6 تا 12 آمپر است.
کانکتورهای برق ارایه شده روی این محصول شامل یک کانکتور 20 +4 پین مادربرد، یک کانکتور چهار پین ATX و یک کانکتور 6 پین PCI-E است.
برای اتصال تجهیزاتی که برق خود را از طریق SATA تامین می کنند، هم دو کانکتور تعبیه شد. در قسمت پشتی این محصول یک فن با سایز 120 میلیمتر جهت خنک کردن تجهیزات داخل پاور وجود دارد.
اگر قصد تهیه ی یک پاور ساده برای استفاده در کامپیوترهای معمولی را دارید، TP 570W محصول مناسبی برای شما خواهد بود.
پاور چه نقشی را در سیستم برعهده دارد؟
نقش منبع تغذیه (پاور) تامین انرژی مورد نیاز قطعات مختلف است. تهیه ی یک پاور با توان پایین تر از انرژی مورد نیاز قطعات میتواند بر عملکرد قطعات تاثیر منفی داشته باشد و باعث کمشدن عمر مفید قطعات شود.
تامین انرژی قطعات کامپیوتر به دو صورت مستقیم و غیرمستقیم انجام می شود. در واقع هر قطعه ی الکترونیکی که در کامپیوتر مشاهده می کنیم، برای تامین انرژی نیاز به برق دارد.
در قسمت پشتی پاورها کانکتورهایی وجود دارد که می توان آن ها را به قطعاتی مانند مادربرد، هارد، درایو نوری و… متصل کرد. قطعاتی که به این صورت انرژی مورد نیاز خود را تامین می کنند را اصطلاحاً قطعاتی با تامین انرژی مستقیم می نامند.
در این بین قطعاتی هستند که بهصورت غیرمستقیم انرژی مورد نیاز خود را تامین می کنند. رم کامپیوتر یکی از این قطعات است که با اتصال به اسلات حافظه میتواند انرژی مورد نیاز خود را تامین کند.
توان خروجی در منبع تغذیه تسکو TP 570W:
بسیاری از کاربران تنها موردی را که هنگام تهیه ی یک پاور برای سیستم شان مورد توجه قرار می دهند، میزان توان خروجی پاور است. توان خروجی در پاورهای کامپیوتر بر اساس وات اعلام میشود.
حتما باید به این نکته توجه کرد که میزان توان خروجی اعلام شده توسط شرکت های تولیدکننده، حداکثر مقداری است که یک پاور میتواند ارائه کند.
یعنی یک پاور با توان خروجی فرضی ۷۵۰ وات می تواند در بهترین حالت این میزان توان را ارائه کند که با ارائهی توضیحات در بخش های دیگر متوجه خواهیم شد که زیاد هم نمی توان روی این عدد به عنوان یک عامل مناسب حساب باز کرد.
برای آن که متوجه شویم چه میزان توان خروجی برای سیستم ما مناسب است، بهترین شیوه جمع زدن میزان انرژی مورد نیاز هر قطعه است.
حتما باید به این نکته توجه شود که همیشه میزان توان خروجی در پاور باید عددی بیشتر از میزان انرژی جمع قطعات کامپیوتر باشد.
چه میزان توان خروجی برای من مناسب است؟
برای انتخاب توان خروجی مناسب، با توجه به قطعات باید به این موضوع توجه کرد که آیا طی یک یا دو سال آینده قصد ارتقاء سیستم فعلی و بهخصوص کارت گرافیک خود را دارید یا خیر؟
یکی از پرمصرف ترین قطعات در کامپیوترها کارت گرافیک است. وجود یک کارت گرافیک حرفه ای در سیستم می تواند بسیاری از محاسبات را تغییر دهد.
مثلا اگر سیستم شما از کارت گرافیک مجزا استفاده نمیکند یا اصطلاحاً کارت گرافیک آن آنبرد (On Board) است، نیازی به تهیه ی پاوری با توان خروجی بالا وجود ندارد و با معمولی ترین مدل های موجود می توان انتخابی مناسب داشت.
پس حتما قبل از انتخاب توان خروجی برای پاور علاوهبر مصرف انرژی قطعات فعلی باید به مصرف انرژی قطعاتی که در آینده ممکن است برای کامپیوتر خود تهیه کنید، توجه شود.
میزان بازدهی منبع تغذیه تسکو TP 570W:
با کمی دقت روی جعبه ی پاورها معمولا عبارتی مانند 80 Plus قابل مشاهده است. 80 Plus استانداردی برای اعلام میزان هدررفت انرژی در پاور است. عدد ۸۰ در نام این محصول نشان از بازدهی ۸۰ درصدی آن دارد.
این استاندارد را معمولا با رنگهای برنزی (BRONZE)، نقرهای (SILVER)، پلاتینیومی (PLATINUM)، طلایی (GOLD) و تیتانیومی (TITANUM) نشان می دهند.
علاوه بر این رنگ ها در استاندارد 80 Plus موردی بدون رنگ در پاورهای پایین رده قابل مشاهده است که هیچ رنگی ندارد این مدل از استاندارد 80 Plus که گاها با نام Basic هم از آن نام برده میشود، شامل کم بازده ترین پاورهاست.
با توجه به این اطلاعات یک پاور ۷۵۰ وات از نوع 80 Plus GOLD میتواند در فشار کاری (PSU Load) ۵۰ درصدی، بازدهی ۹۰ درصد داشته باشد که برای این پاور میزان توان خروجی که میتوان روی آن حساب باز کرد، ۶۷۵ وات است.
ماژولار، غیرماژولار یا نیمه ماژولار؛ کدام بهتر است؟
هنگام تهیه ی یک پاور معمولا یکی از واژه های ماژولار، نیمه ماژولار یا غیرماژولار دیده می شود. البته باید توجه داشت که معمولا شرکت های سازنده در نام پاورهای غیرماژولار اشاره ای به غیرماژولار بودن آن نمی کنند.
پاورهای غیرماژولار پاورهایی هستند که در قسمت پشتی محصول تعداد زیادی کابل دارند که در انتهای خود دارای کانکتورهای مختلفی هستند.
این پاورها معمولا قیمت مناسب تری نسبت به دو مدل دیگر دارند و اگر برای تهیه ی پاور مبتدی هستید یا از تجهیزات حرفه ای برای سیستم خود استفاده نمی کنید، این گروه از پاورها برای شما انتخاب مناسبی خواهند بود.
در پاورهای ماژولار شاهد تعداد زیادی کانکتور در پشت محصول خواهیم بود ولی خبری از خارج شدن هیچگونه کابلی از پشت محصول نیستیم.
در واقع شرکت سازنده کانکتورهایی را روی محصول قرار داده تا تنها از طریق کابل هی موجود در جعبه ی محصول اقدام به کابلکشی شود. این کار باعث می شود تا شاهد شلوغی در کیس کامپیوتر نباشیم.
پاورهای ماژولار نسبت به مدل های غیرماژولار و نیمه ماژولار گران تر هستند. پاورهای نیمه ماژولار را می توان بین دو مدل ماژولار و غیرماژولار دانست. یعنی تعدادی کانکتور به اضافه ی یک کابل برق از پاور خارج خواهد شد.
کانکتورهای برق:
پاورها می توانند کانکتورهای متفاوتی برای تامین انرژی مورد نیاز قطعات داشته باشند. یکی از مواردی که هنگام تهیه ی پاور باید به آن توجه ویژه کرد، کانکتورهای ارائه شد روی آن است.
ممکن است که یک پاور دارای استاندارد 80 Plus Titanium با توان خروجی ۱۲۰۰ وات و از نوع ماژولار باشد ولی کانکتورهای مورد نیاز ما را نداشته باشد یا تعداد کانکتورها از میزان مورد نیاز ما کم تر باشد که این موضوع باعث می شود که انتخاب اشتباهی داشته
باشیم. به همین دلیل هر کدام از کانکتورها بهصورت جداگانه تشریح خواهند شد.
– کانکتور مادربرد: کانکتورهای مادربرد به سه گروه ۲۰پین، ۲۴پین و ۴+۲۰پین تقسیم می شوند که ممکن است یک پاور یکی از این موارد را داشته باشد.
همان طور که از نام کانکتور برمی آید، وظیفه ی آن تامین انرژی مورد نیاز مادربرد و قطعاتی است که به صورت غیرمستقیم انرژی خود را تامین میکنند.
معمولا مادربردهای قدیمی از کانکتورهای ۲۰ پین استفاده میکنند و مانیتورهای جدید از طریق کانکتور ۲۴پین برای تامین انرژی بهره می برند.
بسیاری از شرکت های تولیدکننده ی پاور برای آنکه بتوانند به خوبی نیاز همهی کاربران را پوشش دهند از کانکتور ۴+۲۰پین بهره میبرند. این کانکتور درواقع دارای ۲۰ پین است که ۴ پین به صورت جداگانه به آن متصل میشود.
– کانکتور ۴پین ATX: در مادربردهای قدیمی و پایین رده علاوهبر کانکتورهای ۲۰پین یک کانکتور ۴پین ۱۲ولت برای تامین انرژی مورد نیاز قطعات وجود دارد.
این کانکتور دارای ۲ پین با گوشه های گرد و ۲ پین با گوشههای زاویه دار است که با دو کابل مشکی و دو کابل زرد از پاور به مادربرد متصل می شوند.
ویژگی های منبع تغذیه تسکو TP 570W:
- نوع پاور:غیر ماژولار
- تعداد ریل 12 ولت:یک عدد
- کانکتور 15 پین SATA:دو عدد
– کانکتور ۴+۴پین و ۸پین E-ATX: این دو کانکتور میتوانند برای استفاده در کامپیوترهای سرور بسیار کاربردی باشند. برای تامین انرژی مازاد در پردازنده های مرکزی (CPU) نیاز به کانکتورهایی است که بتوانند به خوبی از پس تامین انرژی پردازنده ها برآیند.
کانکتور ۴+۴پین و ۸ پین E-ATX از نوع ۱۲ولت هستند که می توانند برای این منظور مورد استفاده قرار گیرند.
کانکتور ۸ پین PCI-E و ۶پین PCI-E: کارت های گرافیک حرفه ای برای انجام پردازش های گرافیکی سنگین به انرژی بیشتری نسبت به میزان انرژی ای که از درگاه PCI-E دریافت میکنند، نیاز دارند.
برای تامین این انرژی روی کارت های گرافیک حرفه ای رابط ۶ پین و ۸ پین در نظر گرفته میشود.
کانکتور ۲+۶ پین PCI-E: مانند کانکتورهای ۸ پین PCI-E و ۶ پین PCI-E، این کانکتور هم برای تامین انرژی کارت های گرافیک جدید استفاده می شود.
شرکت های تولیدکننده ی پاور برای آنکه بتوانند از پاورهای سطح حرفه ای شان هم برای کارت های گرافیک ۶ پین و هم کارت های گرافیک ۸ پین مناسب باشند، از کانکتور ۲+۶ پین که دارای ۶ پین به صورت یکپارچه و ۲پین به صورت جدا که بهره میبرند که
امکان تبدیل کانکتور ۶پین به ۸پین دارد.
– کانکتور ۱۵پین SATA و Molex: تجهیزاتی مانند هارد، درایونوری و … از طریق کانکتور ۱۵پین SATA انرژی مورد نیاز خود را برای فعالیت تامین میکنند. این تجهیزات قبلا از طریق کانکتور Molex انرژی خود را تامین میکردند.
تعداد ریلها در پاور چقدر مهم است؟
پاورها به صورت تک ریل و چندریل در بازار موجود هستند. در پاورهای تک ریل هر کدام از قطعات می توانند بدون نوع کانکتور به میزان دلخواه از شدت جریان بهره ببرند.
این موضوع باعث می شود که هیچگاه تجهیزاتی مانند کارت گرافیک با کمبود انرژی مواجه نشوند. تک ریل بودن خالی از مشکل هم نیست و ممکن است مقدار زیادی جریان به یک قطعه وارد و باعث آسیب دیدن قطعات یا حتی سوختن آن ها شود.
در پاورهای چندریل هر کدام از ریل ها محدود به ارائه ی مقدار مشخصی شدت جریان هستند تا آسیبی به قطعات وارد نشود.
باید به این نکته اشاره شود که با توجه به میزان جریان متفاوت در هر کدام از ریلها در پاورهای چند ریل، توجه ویژهای برای اسمبل کردن پاور در کامپیوتر نیاز خواهد بود.
به بیان بهتر، کاربر باید دانش لازم برای تخصیص هر قطعه با توجه به میزان انرژی مصرفی به ریل مورد نظر را داشته باشد.
پاورهای تک ریل و چند ریل هر کدام دارای مزایا و معایبی هستند که با توجه به نیاز و سطح دانش سخت افزاری خود میتوان اقدام به تهیه ی هر کدام کرد.
نقد و بررسی وجود ندارد.