رایانو | تجهیزات شبکه | قطعات کامپیوتر | لوازم جانبی | نوت بوک
منبع تغذیه هترون مدل HPS230
منبع تغذیه هترون HPS230 محصولی از شرکت «هترون» (Hatron) است. این پاور (منبع تغذیه) از نوع غیرماژولار است و توان خروجی 230 واتی دارد. این میزان از توان خروجی برای یک سیستم با کارت گرافیک غیرحرفه ای می تواند مقدار مناسبی باشد.
پاور HPS230 دارای بازدهی بالاست. فرم فاکتور این پاور شرکت هترون ATX است. محدوده‌ی ولتاژ ورودی که این پاور ارائه می کند، برابر با 180 تا 264 ولت بوده و از شدت جریان 3 آمپری بهره می برد.
از همه ی این ها گذشته محدوده ی فرکانس ورودی در این محصول برابر با 47 تا 63 هرتز است.
کانکتورهای برق ارائه شده برای این محصول برابر با یک عدد کانکتور 20+4 پین، چهار عدد کانکتور 15 پین SATA، دو عدد کانکتور Molex و یک عدد کانکتور 4 پین فلاپی است. گفتنی است برای این محصول یک کانکتور 4 پین EPS نیز گنجانده شده است.
منبع تغذیه هترون HPS230 محصولی کاربردی برای سیستم های غیرحرفه ای است. شرکت هترون همواره محصولات با کیفتی را روانه بازار می‌کند که نسبت به رقبای خود قیمت مناسب تری دارند.
گفتنی است این پاور دارای فنی با ابعاد 120 میلی متر است.
پاور چه نقشی را در سیستم برعهده دارد؟
نقش منبع تغذیه (پاور) تامین انرژی مورد نیاز قطعات مختلف است. تهیه ی یک پاور با توان پایین‌تر از انرژی مورد نیاز قطعات می تواند بر عملکرد قطعات تاثیر منفی داشته باشد و باعث کم‌شدن عمر مفید قطعات شود.
تامین انرژی قطعات کامپیوتر به دو صورت مستقیم و غیرمستقیم انجام می شود. در واقع هر قطعه‌ی الکترونیکی که در کامپیوتر مشاهده می کنیم، برای تامین انرژی نیاز به برق دارد.
در قسمت پشتی پاورها کانکتورهایی وجود دارد که می توان آن ها را به قطعاتی مانند مادربرد، هارد، درایو نوری و… متصل کرد، قطعاتی که به این صورت انرژی مورد نیاز خود را تامین می کنند را اصطلاحاً قطعاتی با تامین انرژی مستقیم می نامند.
در این بین قطعاتی هستند که به‌صورت غیرمستقیم انرژی مورد نیاز خود را تامین می کنند. رم کامپیوتر یکی از این قطعات است که با اتصال به اسلات حافظه می تواند انرژی مورد نیاز خود را تامین کند.
توان خروجی در پاور:
بسیاری از کاربران تنها موردی را که هنگام تهیه ی یک پاور برای سیستم شان مورد توجه قرار می دهند، میزان توان خروجی پاور است. توان خروجی در پاورهای کامپیوتر بر اساس وات اعلام می شود.
حتما باید به این نکته توجه کرد که میزان توان خروجی اعلام شده توسط شرکت های تولیدکننده، حداکثر مقداری است که یک پاور می تواند ارائه کند.
یعنی یک پاور با توان خروجی فرضی ۷۵۰ وات می‌تواند در بهترین حالت این میزان توان را ارائه کند که با ارائه‌ی توضیحات در بخش های دیگر متوجه خواهیم شد که زیاد هم نمی توان روی این عدد به عنوان یک عامل مناسب حساب باز کرد.
برای آن که متوجه شویم چه میزان توان خروجی برای سیستم ما مناسب است، بهترین شیوه جمع زدن میزان انرژی مورد نیاز هر قطعه است.
این اطلاعات را می توان از صفحه‌ی محصول در سایت سازنده ی هر قطعه یا رجوع به اطلاعات درج شده در جعبه ی محصول به دست آورد.
حتما باید به این نکته توجه شود که همیشه میزان توان خروجی در پاور باید عددی بیشتر از میزان انرژی جمع قطعات کامپیوتر باشد.
چه میزان توان خروجی برای من مناسب است؟
برای انتخاب توان خروجی مناسب، با توجه به قطعات باید به این موضوع توجه کرد که آیا طی یک یا دوسال آینده قصد ارتقاء سیستم فعلی و به‌خصوص کارت گرافیک خود را دارید یا خیر؟ یکی از پرمصرف‌ترین قطعات در کامپیوترها کارت گرافیک است.
وجود یک کارت گرافیک حرفه ای در سیستم می‌تواند بسیاری از محاسبات را تغییر دهد.
مثلا اگر سیستم شما از کارت گرافیک مجزا استفاده نمی کند یا اصطلاحاً کارت گرافیک آن آنبرد (On Board) است، نیازی به تهیه ی پاوری با توان خروجی بالا وجود ندارد و با معمولی ترین مدل های موجود می توان انتخابی مناسب داشت.
پس حتما قبل از انتخاب توان خروجی برای پاور علاوه بر مصرف انرژی قطعات فعلی باید به مصرف انرژی قطعاتی که در آینده ممکن است برای کامپیوتر خود تهیه کنید، توجه شود.
میزان بازدهی:
با کمی دقت روی جعبه ی پاورها معمولا عبارتی مانند 80 Plus قابل مشاهده است. 80 Plus استانداردی برای اعلام میزان هدررفت انرژی در پاور است. عدد ۸۰ ارائه‌شده در نام این محصول نشان از بازدهی ۸۰ درصدی آن دارد.
این استاندارد را معمولا با رنگ های برنزی (BRONZE)، نقره‌ای (SILVER)، پلاتینیومی (PLATINUM)، طلایی (GOLD) و تیتانیومی (TITANUM) نشان می دهند.
علاوه بر این رنگ ها در استاندارد 80 Plus موردی بدون رنگ در پاورهای پایین رده قابل مشاهده است که هیچ رنگی ندارد این مدل از استاندارد 80 Plus که گاها با نام Basic هم از آن نام برده می شود، شامل کم بازده ترین پاورهاست.
در جدول زیر اطلاعاتی از میزان بازدهی هرکدام از این استانداردها به تفکیک بیان شده است. با توجه به این اطلاعات یک پاور ۷۵۰ وات از نوع 80 Plus GOLD می‌تواند در فشار کاری (PSU Load) ۵۰ درصدی، بازدهی ۹۰ درصد داشته باشد که برای این پاور
میزان توان خروجی که می‌توان روی آن حساب باز کرد، ۶۷۵ وات است.
ماژولار، غیرماژولار یا نیمه ماژولار؛ کدام بهتر است؟
هنگام تهیه‌ی یک پاور معمولا یکی از واژه های ماژولار، نیمه ماژولار یا غیرماژولار دیده می‌شود. البته باید توجه داشت که معمولا شرکت‌های سازنده در نام پاورهای غیرماژولار اشاره ای به غیرماژولار بودن آن نمی کنند.
پاورهای غیرماژولار پاورهایی هستند که در قسمت پشتی محصول تعداد زیادی کابل دارند که در انتهای خود دارای کانکتورهای مختلفی هستند. این پاورها معمولا قیمت مناسب‌تری نسبت به دو مدل دیگر دارند و اگر برای تهیه‌ی پاور مبتدی هستید یا از
تجهیزات حرفه ای برای سیستم خود استفاده نمی کنید، این گروه از پاورها برای شما انتخاب مناسبی خواهند بود.
در پاورهای ماژولار شاهد تعداد زیادی کانکتور در پشت محصول خواهیم بود ولی خبری از خارج شدن هیچگونه کابلی از پشت محصول نیستیم.
در واقع شرکت سازنده کانکتورهایی را روی محصول قرار داده تا تنها از طریق کابل های ارائه شده در جعبه ی محصول اقدام به کابل کشی شود. این کار باعث می شود تا شاهد شلوغی در کیس کامپیوتر نباشیم.
پاورهای ماژولار نسبت به مدل‌های غیرماژولار و نیمه ماژولار گران تر هستند. پاورهای نیمه ماژولار را می توان بین دو مدل ماژولار و غیرماژولار دانست. یعنی تعدادی کانکتور به اضافه‌ی یک کابل برق از پاور خارج خواهد شد.
کانکتورهای برق:
پاورها می‌توانند کانکتورهای متفاوتی برای تامین انرژی مورد نیاز قطعات داشته باشند. یکی از مواردی که هنگام تهیه‌ی پاور باید به آن توجه ویژه کرد، کانکتورهای ارائه شده روی آن است.
ممکن است که یک پاور دارای استاندارد 80 Plus Titanium با توان خروجی ۱۲۰۰ وات و از نوع ماژولار باشد ولی کانکتورهای مورد نیاز ما را نداشته باشد یا تعداد کانکتورها از میزان مورد نیاز ما کم‌تر باشد که این موضوع باعث می‌شود که انتخاب اشتباهی
داشته باشیم. به همین دلیل هر کدام از کانکتورها به‌صورت جداگانه تشریح خواهند شد.
– کانکتور مادربرد:
کانکتورهای مادربرد به سه گروه ۲۰پین، ۲۴پین و ۴+۲۰پین تقسیم می شوند که ممکن است یک پاور یکی از این موارد را داشته باشد. همان‌طور که از نام کانکتور بر می آید، وظیفه ی آن تامین انرژی مورد نیاز مادربرد و قطعاتی است که به صورت غیرمستقیم
انرژی خود را تامین می کنند. معمولا مادربردهای قدیمی از کانکتورهای ۲۰پین استفاده می کنند و مانیتورهای جدید از طریق کانکتور ۲۴پین برای تامین انرژی بهره می‌برند.
بسیاری از شرکت های تولیدکننده‌ی پاور برای آنکه بتوانند به خوبی نیاز همه‌ی کاربران را پوشش دهند از کانکتور ۴+۲۰پین بهره می برند. این کانکتور درواقع دارای ۲۰ پین است که ۴ پین به صورت جداگانه به آن متصل می شود.
– کانکتور ۴پین ATX:
در مادربردهای قدیمی و پایین‌رده علاوه‌بر کانکتورهای ۲۰پین یک کانکتور ۴پین ۱۲ولت برای تامین انرژی مورد نیاز قطعات وجود دارد. این کانکتور دارای ۲ پین با گوشه های گرد و ۲ پین با گوشه‌های زاویه‌دار است که با دو کابل مشکی و دو کابل زرد از پاور به
مادربرد متصل می‌شوند.
– کانکتور ۴+۴پین و ۸ پین E-ATX:
این دو کانکتور می توانند برای استفاده در کامپیوترهای سرور بسیار کاربردی باشند. برای تامین انرژی مازاد در پردازنده‌های مرکزی (CPU) نیاز به کانکتورهایی است که بتوانند به خوبی از پس تامین انرژی پردازنده‌ها برآیند. کانکتور ۴+۴پین و ۸پین E-ATX از نوع
۱۲ولت هستند که می توانند برای این منظور مورد استفاده قرار گیرند.
کانکتور ۸پین PCI-E و ۶ پین PCI-E:
کارت‌های گرافیک حرفه‌ای برای انجام پردازش های گرافیکی سنگین به انرژی بیشتری نسبت به میزان انرژی‌ای که از درگاه PCI-E دریافت می‌کنند، نیاز دارند. برای تامین این انرژی روی کارت‌های گرافیک حرفه‌ای رابط ۶پین و ۸پین در نظر گرفته می شود.
کانکتور ۲+۶ پین PCI-E:
مانند کانکتورهای ۸پین PCI-E و ۶پین PCI-E، این کانکتور هم برای تامین انرژی کارت‌های گرافیک جدید استفاده می‌شود. شرکت‌های تولیدکننده‌ی پاور برای آنکه بتوانند از پاورهای سطح حرفه‌ای‌شان هم برای کارت‌های گرافیک ۶پین و هم کارت‌های گرافیک
۸پین مناسب باشند، از کانکتور ۲+۶پین که دارای ۶پین به صورت یکپارچه و ۲پین به‌صورت جدا که بهره می‌برند که امکان تبدیل کانکتور ۶پین به ۸پین دارد.
– کانکتور ۱۵پین SATA و Molex:
تجهیزاتی مانند هارد، درایونوری و … از طریق کانکتور ۱۵پین SATA انرژی مورد نیاز خود را برای فعالیت تامین می‌کنند. این تجهیزات قبلا از طریق کانکتور Molex انرژی خود را تامین می‌کردند.
تعداد ریل‌ها در پاور چقدر مهم است؟
پاورها به صورت تک ریل و چندریل در بازار موجود هستند. در پاورهای تک ریل هر کدام از قطعات می توانند بدون در نظر گرفتن نوع کانکتور به میزان دلخواه از شدت جریان بهره ببرند.
این موضوع باعث می شود که هیچ گاه تجهیزاتی مانند کارت گرافیک با کمبود انرژی مواجه نشوند. تک‌ریل بودن خالی از مشکل هم نیست و ممکن است مقدار زیادی جریان به یک قطعه وارد و باعث آسیب دیدن قطعات یا حتی سوختن آن ها شود.
در پاورهای چند ریل هر کدام از ریل ها محدود به ارائه‌ی مقدار مشخصی شدت جریان هستند تا آسیبی به قطعات وارد نشود.
باید به این نکته اشاره شود که با توجه به میزان جریان متفاوت در هر کدام از ریل‌ها در پاورهای چندریل، توجه ویژه ای برای اسمبل کردن پاور در کامپیوتر نیاز خواهد بود.
به بیان بهتر، کاربر باید دانش لازم برای تخصیص هر قطعه با توجه به میزان انرژی مصرفی به ریل مورد نظر را داشته باشد. پاورهای تک ریل و چندریل هر کدام دارای مزایا و معایبی هستند که با توجه به نیاز و سطح دانش سخت‌افزاری خود می توان اقدام به
تهیه‌ی هر کدام کرد.
جمع‌بندی منبع تغذیه هترون HPS230:
برخلاف تصوری که عموم مردم از تهیه‌ی پاور برای کامپیوتر خود دارند، باید موارد زیادی را برای تهیه‌ی آن در نظر گرفت و تنها توان خروجی پاور نمی تواند عامل انتخاب برای کاربر باشد.
اگر بخواهیم اصلی ترین مواردی که در تهیه‌ی یک پاور مهم هستند را نام ببریم، می توان به توان خروجی با توجه به نیاز حال و آینده (ارتقاء سیستم)، میزان بازدهی با توجه به گواهینامه‌ی 80 Plus، تنوع در کانکتورها و نوع ریل اشاره کرد.
در نظر نگرفتن هر کدام از این موارد باعث می شود که کاربر در آینده هزینه ی زیادی را برای تهیه‌ی یک پاور دیگر متقبل شود.
ویژگی های منبع تغذیه هترون HPS230:
- جریان 5+ ولت:16 آمپر
- محدوده ولتاژ ورودی:180 تا 264 ولت
- توان خروجی:230
نقد و بررسی وجود ندارد.