رایانو | تجهیزات شبکه | قطعات کامپیوتر | لوازم جانبی | نوت بوک
منبع تغذیه هترون مدل HPS280
منبع تغذیه هترون HPS280 محصولی از شرکت «هترون» (Hatron) است. این پاور (منبع تغذیه) از نوع غیرماژولار است و توان خروجی 280 واتی دارد. این میزان از توان خروجی برای یک سیستم با کارت گرافیک غیرحرفه ای می تواند مقدار مناسبی باشد.
پاور HPS280 دارای بازدهی بالاست. فرم فاکتور این پاور شرکت هترون ATX است. محدوده ی ولتاژ ورودی که این پاور ارائه می کند، برابر با 200 تا 260 ولت بوده و از شدت جریان 3 آمپری بهره می برد.
از همه ی این ها گذشته محدوده ی فرکانس ورودی در این محصول برابر با 50 هرتز است.
کانکتورهای برق ارائه شده برای این محصول برابر با یک عدد کانکتور 20+4 پین، چهار عدد کانکتور 15 پین SATA، دو عدد کانکتور Molex و یک عدد کانکتور 4 پین فلاپی است. گفتنی است برای این محصول یک کانکتور 4 پین EPS نیز گنجانده شده است.
منبع تغذیه هترون HPS280 محصولی کاربردی برای سیستم های غیرحرفه ای است. شرکت هترون همواره محصولات با کیفتی را روانه بازار می کند که نسبت به رقبای خود قیمت مناسب تری دارند. گفتنی است ابعاد فن این محصول 120 میلی متر می
باشد.
پاور چه نقشی را در سیستم برعهده دارد؟
نقش منبع تغذیه (پاور) تامین انرژی مورد نیاز قطعات مختلف است. تهیه ی یک پاور با توان پایین تر از انرژی مورد نیاز قطعات می تواند بر عملکرد قطعات تاثیر منفی داشته باشد و باعث کم شدن عمر مفید قطعات شود.
تامین انرژی قطعات کامپیوتر به دو صورت مستقیم و غیر مستقیم انجام می شود. در واقع هر قطعه ی الکترونیکی که در کامپیوتر مشاهده می کنیم، برای تامین انرژی نیاز به برق دارد.
در قسمت پشتی پاورها کانکتورهایی وجود دارد که می توان آن ها را به قطعاتی مانند مادربرد، هارد، درایو نوری و… متصل کرد، قطعاتی که به این صورت انرژی مورد نیاز خود را تامین می کنند را اصطلاحاً قطعاتی با تامین انرژی مستقیم می نامند.
در این بین قطعاتی هستند که به صورت غیرمستقیم انرژی مورد نیاز خود را تامین می کنند. رم کامپیوتر یکی از این قطعات است که با اتصال به اسلات حافظه می تواند انرژی مورد نیاز خود را تامین کند.
توان خروجی در پاور:
بسیاری از کاربران تنها موردی را که هنگام تهیه ی یک پاور برای سیستم شان مورد توجه قرار می دهند، میزان توان خروجی پاور است. توان خروجی در پاورهای کامپیوتر بر اساس وات اعلام می شود.
حتما باید به این نکته توجه کرد که میزان توان خروجی اعلام شده توسط شرکت های تولیدکننده، حداکثر مقداری است که یک پاور می تواند ارائه کند.
یعنی یک پاور با توان خروجی فرضی ۷۵۰ وات می تواند در بهترین حالت این میزان توان را ارائه کند که با ارائه ی توضیحات در بخش های دیگر متوجه خواهیم شد که زیاد هم نمی توان روی این عدد به عنوان یک عامل مناسب حساب باز کرد.
برای آن که متوجه شویم چه میزان توان خروجی برای سیستم ما مناسب است، بهترین شیوه جمع زدن میزان انرژی مورد نیاز هر قطعه است.
این اطلاعات را می توان از صفحه‌ی محصول در سایت سازنده ی هر قطعه یا رجوع به اطلاعات درج شده در جعبه ی محصول به دست آورد.
حتما باید به این نکته توجه شود که همیشه میزان توان خروجی در پاور باید عددی بیشتر از میزان انرژی جمع قطعات کامپیوتر باشد.
چه میزان توان خروجی برای من مناسب است؟
برای انتخاب توان خروجی مناسب، با توجه به قطعات باید به این موضوع توجه کرد که آیا طی یک یا دوسال آینده قصد ارتقاء سیستم فعلی و به‌خصوص کارت گرافیک خود را دارید یا خیر؟ یکی از پرمصرف ترین قطعات در کامپیوترها کارت گرافیک است.
وجود یک کارت گرافیک حرفه‌ای در سیستم می تواند بسیاری از محاسبات را تغییر دهد.
مثلا اگر سیستم شما از کارت گرافیک مجزا استفاده نمی‌کند یا اصطلاحاً کارت گرافیک آن آنبرد (On Board) است، نیازی به تهیه‌ی پاوری با توان خروجی بالا وجود ندارد و با معمولی‌ترین مدل های موجود می‌توان انتخابی مناسب داشت.
پس حتما قبل از انتخاب توان خروجی برای پاور علاوه بر مصرف انرژی قطعات فعلی باید به مصرف انرژی قطعاتی که در آینده ممکن است برای کامپیوتر خود تهیه کنید، توجه شود.
میزان بازدهی:
با کمی دقت روی جعبه ی پاورها معمولا عبارتی مانند 80 Plus قابل مشاهده است. 80 Plus استانداردی برای اعلام میزان هدررفت انرژی در پاور است. عدد ۸۰ ارائه‌شده در نام این محصول نشان از بازدهی ۸۰ درصدی آن دارد.
این استاندارد را معمولا با رنگ های برنزی (BRONZE)، نقره‌ای (SILVER)، پلاتینیومی (PLATINUM)، طلایی (GOLD) و تیتانیومی (TITANUM) نشان می دهند.
علاوه بر این رنگ ها در استاندارد 80 Plus موردی بدون رنگ در پاورهای پایین رده قابل مشاهده است که هیچ رنگی ندارد این مدل از استاندارد 80 Plus که گاها با نام Basic هم از آن نام برده می شود، شامل کم بازده ترین پاورهاست.
در جدول زیر اطلاعاتی از میزان بازدهی هرکدام از این استانداردها به تفکیک بیان شده است. با توجه به این اطلاعات یک پاور ۷۵۰ وات از نوع 80 Plus GOLD می تواند در فشار کاری (PSU Load) ۵۰ درصدی، بازدهی ۹۰ درصد داشته باشد که برای این پاور
میزان توان خروجی که می‌توان روی آن حساب باز کرد، ۶۷۵ وات است.
ماژولار، غیرماژولار یا نیمه ماژولار؛ کدام بهتر است؟
هنگام تهیه ی یک پاور معمولا یکی از واژه‌های ماژولار، نیمه ماژولار یا غیرماژولار دیده می شود. البته باید توجه داشت که معمولا شرکت های سازنده در نام پاورهای غیرماژولار اشاره‌ای به غیرماژولار بودن آن نمی کنند.
پاورهای غیرماژولار پاورهایی هستند که در قسمت پشتی محصول تعداد زیادی کابل دارند که در انتهای خود دارای کانکتورهای مختلفی هستند. این پاورها معمولا قیمت مناسب تری نسبت به دو مدل دیگر دارند و اگر برای تهیه‌ی پاور مبتدی هستید یا از
تجهیزات حرفه ای برای سیستم خود استفاده نمی کنید، این گروه از پاورها برای شما انتخاب مناسبی خواهند بود. در پاورهای ماژولار شاهد تعداد زیادی کانکتور در پشت محصول خواهیم بود ولی خبری از خارج شدن هیچ گونه کابلی از پشت محصول
نیستیم. درواقع شرکت سازنده کانکتورهایی را روی محصول قرار داده تا تنها از طریق کابل های ارائه شده در جعبه ی محصول اقدام به کابل کشی شود. این کار باعث می شود تا شاهد شلوغی در کیس کامپیوتر نباشیم.
پاورهای ماژولار نسبت به مدل های غیرماژولار و نیمه ماژولار گران تر هستند. پاورهای نیمه ماژولار را می توان بین دو مدل ماژولار و غیرماژولار دانست. یعنی تعدادی کانکتور به اضافه ی یک کابل برق از پاور خارج خواهد شد.
کانکتورهای برق:
پاورها می توانند کانکتورهای متفاوتی برای تامین انرژی مورد نیاز قطعات داشته باشند. یکی از مواردی که هنگام تهیه ی پاور باید به آن توجه ویژه کرد، کانکتورهای ارائه شده روی آن است.
ممکن است که یک پاور دارای استاندارد 80 Plus Titanium با توان خروجی ۱۲۰۰ وات و از نوع ماژولار باشد ولی کانکتورهای مورد نیاز ما را نداشته باشد یا تعداد کانکتورها از میزان مورد نیاز ما کم تر باشد که این موضوع باعث می شود که انتخاب اشتباهی
داشته باشیم.
به همین دلیل هر کدام از کانکتورها به صورت جداگانه تشریح خواهند شد:
– کانکتور مادربرد: کانکتورهای مادربرد به سه گروه ۲۰پین، ۲۴پین و ۴+۲۰پین تقسیم می‌شوند که ممکن است یک پاور یکی از این موارد را داشته باشد. همان‌طور که از نام کانکتور برمی‌آید، وظیفه‌ی آن تامین انرژی مورد نیاز مادربرد و قطعاتی است که به
صورت غیرمستقیم انرژی خود را تامین می‌کنند. معمولا مادربردهای قدیمی از کانکتورهای ۲۰پین استفاده می‌کنند و مانیتورهای جدید از طریق کانکتور ۲۴پین برای تامین انرژی بهره می‌برند. بسیاری از شرکت‌های تولیدکننده‌ی پاور برای آنکه بتوانند به خوبی
نیاز همه‌ی کاربران را پوشش دهند از کانکتور ۴+۲۰پین بهره می برند. این کانکتور درواقع دارای ۲۰ پین است که ۴ پین به صورت جداگانه به آن متصل می شود.
– کانکتور ۴پین ATX:
در مادربردهای قدیمی و پایین رده علاوه بر کانکتورهای ۲۰پین یک کانکتور ۴پین ۱۲ولت برای تامین انرژی مورد نیاز قطعات وجود دارد. این کانکتور دارای ۲ پین با گوشه های گرد و ۲ پین با گوشه‌های زاویه دار است که با دو کابل مشکی و
دو کابل زرد از پاور به مادربرد متصل می‌شوند.
– کانکتور ۴+۴پین و ۸ پین E-ATX:
این دو کانکتور می توانند برای استفاده در کامپیوترهای سرور بسیار کاربردی باشند. برای تامین انرژی مازاد در پردازنده های مرکزی (CPU) نیاز به کانکتورهایی است که بتوانند به خوبی از پس تامین انرژی پردازنده ها برآیند.
کانکتور ۴+۴پین و ۸ پین E-ATX از نوع ۱۲ولت هستند که می توانند برای این منظور مورد استفاده قرار گیرند.
کانکتور ۸ پین PCI-E و ۶پین PCI-E:
کارت‌های گرافیک حرفه ای برای انجام پردازش‌های گرافیکی سنگین به انرژی بیشتری نسبت به میزان انرژی‌ای که از درگاه PCI-E دریافت می کنند، نیاز دارند. برای تامین این انرژی روی کارت‌های گرافیک حرفه‌ای رابط ۶پین
و ۸پین در نظر گرفته می شود.
کانکتور ۲+۶پین PCI-E:
مانند کانکتورهای ۸پین PCI-E و ۶پین PCI-E، این کانکتور هم برای تامین انرژی کارت‌های گرافیک جدید استفاده می‌شود. شرکت‌های تولیدکننده‌ی پاور برای آنکه بتوانند از پاورهای سطح حرفه‌ای شان هم برای کارت‌های گرافیک ۶پین
و هم کارت های گرافیک ۸پین مناسب باشند، از کانکتور ۲+۶پین که دارای ۶پین به صورت یکپارچه و ۲پین به‌صورت جدا که بهره می‌برند که امکان تبدیل کانکتور ۶پین به ۸پین دارد.
– کانکتور ۱۵پین SATA و Molex:
تجهیزاتی مانند هارد، درایونوری و … از طریق کانکتور ۱۵پین SATA انرژی مورد نیاز خود را برای فعالیت تامین می کنند. این تجهیزات قبلا از طریق کانکتور Molex انرژی خود را تامین می‌کردند.
تعداد ریل‌ها در پاور چقدر مهم است؟
پاورها به صورت تک ریل و چندریل در بازار موجود هستند. در پاورهای تک ریل هر کدام از قطعات می‌توانند بدون در نظر گرفتن نوع کانکتور به میزان دلخواه از شدت جریان بهره ببرند.
این موضوع باعث می شود که هیچ‌گاه تجهیزاتی مانند کارت گرافیک با کمبود انرژی مواجه نشوند. تک ریل بودن خالی از مشکل هم نیست و ممکن است مقدار زیادی جریان به یک قطعه وارد و باعث آسیب دیدن قطعات یا حتی سوختن آن‌ها شود.
در پاورهای چند ریل هر کدام از ریل ها محدود به ارائه ی مقدار مشخصی شدت جریان هستند تا آسیبی به قطعات وارد نشود.
باید به این نکته اشاره شود که با توجه به میزان جریان متفاوت در هر کدام از ریل‌ها در پاورهای چند ریل، توجه ویژه ای برای اسمبل کردن پاور در کامپیوتر نیاز خواهد بود. به بیان بهتر، کاربر باید دانش لازم برای تخصیص هر قطعه با توجه به میزان انرژی مصرفی
به ریل مورد نظر را داشته باشد. پاورهای تک ریل و چندریل هر کدام دارای مزایا و معایبی هستند که با توجه به نیاز و سطح دانش سخت افزاری خود می‌توان اقدام به تهیه‌ی هر کدام کرد.
جمع‌بندی منبع تغذیه هترون HPS280:
برخلاف تصوری که عموم مردم از تهیه ی پاور برای کامپیوتر خود دارند، باید موارد زیادی را برای تهیه ی آن در نظر گرفت و تنها توان خروجی پاور نمی تواند عامل انتخاب برای کاربر باشد.
اگر بخواهیم اصلی ترین مواردی که در تهیه ی یک پاور مهم هستند را نام ببریم، می توان به توان خروجی با توجه به نیاز حال و آینده (ارتقاء سیستم)، میزان بازدهی با توجه به گواهینامه‌ی 80 Plus، تنوع در کانکتورها و نوع ریل اشاره کرد.
در نظر نگرفتن هر کدام از این موارد باعث می شود که کاربر در آینده هزینه ی زیادی را برای تهیه‌ی یک پاور دیگر متقبل شود.
ویژگی های منبع تغذیه هترون HPS280:
- کانکتور 4 پین Molex : دو عدد
- کانکتور 15 پین SATA : چهار عدد
- محدوده ولتاژ ورودی : 200 تا 260 ولت
- محدوده فرکانس ورودی : 50 هرتز
نقد و بررسی وجود ندارد.